پست و کور دندان؛ روشی برای افزایش استحکام دندان
دندان‌های آسیب‌دیده در معرض ضربه و ساییدگی، بیش از قبل تخریب میشوند. دندانپزشکان برای اینکه دندان‌های آسیب‌دیده ترمیم شوند و فرد بیمار توانایی استفاده از دندان خود را داشته باشد، از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. برخی دندان‌ها چنان دچار آسیب میشوند که امکان روکش کردن آن‌ها مستقیماً وجود ندارد. متخصص دندانپزشکی برای این بیماران روش‌های پست و کور دندان را پیشنهاد می‌نماید تا دندان بیمار تا حد قابل توجهی حفظ شود. پست و کور دندان روشی برای افزایش استحکام دندان و عمر بیشتر آن‌ها است.
پست و کور دندان چیست؟
هر بیماری هنگام مراجعه به کلینیک دندانپزشکی برای مشکل روکش دندان، شرایط متفاوتی را خواهد داشت. روش درمان هر یک از این بیماران با دیگری فرق می‌کند. در برخی موارد نسج تاج دندان تا حدی از بین رفته است که امکان روکش کردن آن وجود ندارد. در این شرایط استفاده از روش پست و کور بسیار مؤثر واقع می‌شود. پست و کور در جهت استحکام دندان‌ها و درمان ریشه آن است. این روش شامل ابزاری مانند میله و کلاهک بوده که تاج دندان را محکم نگه می‌دارند. میله و کلاهک گاهاً موجب استحکام دندان در برابر شکستگی و آسیب میشوند.
استفاده از کور بسیار در انجام مراحل درمانی دندانپزشکی مفید است. دندان‌هایی که قبلاً روکش شده‌اند اما روکش آن‌ها از قسمت دندان جدا شده نیز با قرارگیری کور درمان میشوند. برخی دندان‌ها به حدی پوسیده هستند که بیمار قادر نیست به‌طور عادی از آن استفاده نماید. همچنین حفره‌ای که در فرآیند عصب‌کشی دندان باید ایجاد شود با قرارگیری کور روی قسمت پست به خوبی امکان‌پذیر خواهد بود. این روش تمام الزامات دندان برای ترمیم و عصب‌کشی را برای دندانپزشک فراهم خواهد کرد. عمر روکش دندان بستگی به استحکام دندان بیمار دارد.
اگر دندان بیمار استحکام لازم را نداشته باشد، دندانپزشک ترجیح می‌دهد از پست و کور در انجام روکش بهره برد. این استحکام اهمیت بالایی در فرآیند درمان توسط روکش دندان دارد. حتی در مواقعی پس از انجام روکش دندان بیمار، به دلیل عدم استحکام پایه دندان، روکش از روی دندان خارج می‌شود. استفاده از پست در دندان موجب شده تا کور بدون مشکل سر جای خود ثابت قرار گیرد. پست قابلیت این را دارد که در هر دندانی استفاده شود و در این رابطه محدودیت خاصی نخواهد داشت. نکته قابل توجه در این خصوص عصب‌کشی دندان است که باید حتماً انجام شود.
پست و کور دندان
چه مواقعی روش پست و کور دندان کابرد دارد؟
دندانپزشک معالج با تشخیص خود از جنس دندان و نسج بیمار استفاده از Post & Core را برای آن توصیه می‌کنند. معمولاً مهم‌ترین عاملی که باعث می‌شود دندانپزشک روش پست و کور را انتخاب کند، مقدار نسج از بین رفته بیمار است. نسج تاجی که بیش از اندازه از بین رفته را نمی‌توان پرکرد یا روکش انجام داد. بنابراین دندانپزشکان با پست و کور این خلاء را پر می‌کنند تا امکان روکش کردن دندان وجود داشته باشد. حین اجرای این فرآیند درمان، یک میله به عنوان پایه فوندانسیون جایگذاری شده و ثابت می‌شود تا روکش روی آن قرار گیرد.
پست‌هایی که در دندانپزشکی از آن‌ها استفاده می‌شود چند جنس مختلف دارند. برخی از پایه‌ها در انجام درمان، از جنس فلزی هستند. پست زیرکونیا یکی دیگر از انواع پست است که هم‌رنگ دندان‌های بیمار ساخته می‌شود. زیرکونیا نوعی سرامیک است که استحکام زیادی در برابر ضربه و آسیب‌دیدگی دارد. پست‌ها حین درمان بیمار در قسمت ریشه دندان جایگذاری میشوند تا کور روی آن قرار گیرد. کور شباهت بسیاری به نسج دندان دارد و آن ژئومتری که دندانپزشک برای درمان به آن احتیاج دارد را فراهم می‌کند. همچنین کور قابل تراش و شکل‌گیری است.
در برخی موارد دندان استحکام لازم برای انجام فرآیند درمان را دارد. اما نسج کافی برای روکش وجود ندارد. دندانپزشک متخصص برای این بیماران کور را به تنهایی جایگذاری می‌کند و استفاده از پست را لازم نمی‌بیند. متخصص تنها در صورتی از پست و کور همزمان استفاده می‌کند که مقدار زیادی از نسج دندان بیمار از بین رفته و وجود نداشته باشد.
پست و کور دندان
مزایای روش پست و کور دندان
روکش دندان در برخی موارد نیاز به تعویض دارد. هنگامی که در درمان بیمار از پست و کور استفاده شده باشد، دندانپزشک به راحتی روکش را تعویض می‌کند. در حین این تعویض پست در جای خود ثابت می‌ماند و قابلیت استفاده دوباره را خواهد داشت. روکش می‌تواند به نحوی روی پست و کور قرار گیرد که به پایه آسیبی وارد نکند. در درمان دندان‌هایی که پایه بریج چند واحدی دارند، استفاده از پست و کور بیشتر انجام می‌شود. این بیماران با استفاده از روش پست و کور دندان‌هایی با استحکام بیشتر خواهند داشت.
مزایای روش پست و کور دندان در انجام روکش توسط متخصص نیز دیده می‌شود. دندانپزشکی که از ثبات و استحکام پایه دندان مطمئن باشد می‌تواند روکش با ثباتی را روی آن قرار دهد. بنابراین بهترین روش برای ساخت پایه‌ای محکم در دندان‌ها جایگذاری پست و کور است. ماندگاری روکش دندان برای بیمار بسیار اهمیت دارد و دندانپزشکان از این روش مورد اطمینان استفاده می‌کنند. کور می‌تواند یک تاج ثابت را ایجاد کند که تمام فرآیندهای درمان روی آن انجام‌پذیر باشد.
پست و کور دندان
معایب روش پست و کور دندان
قراردادن پست در جای خود می‌تواند معایب خاص خودش را داشته باشد. پست برای قرارگیری در بافت دندان مراحل حساس و زیادی را پشت سر می‌گذارد. استفاده از پست اگر با دقت انجام نشود موجب ایجاد مشکل در اندو خواهد شد. در این صورت امکان دارد مراحل درمان بیمار دچار اختلال شده و حتی درمان غیر ممکن شود. برای اینکه پست در جایی که باید قرار گیرد، دندانپزشک می‌بایست قسمت اعظم نسج دندان را بردارد. دندانپزشک باید به این نکته دقت داشته باشد که قراردادن پست موجب از بین رفتن نسج کامل بیمار نشود و استحکام خودش را حفظ کند.
پست و کور دندان
پرسش های متداول پست و کور دندان
- دندانی که با پست و کور ترمیم‌شده است چقدر دوام دارد؟
شرایط دندان بیمار در پاسخ به این سؤال دخیل است چراکه استحکام دندان اولیه می‌تواند در دوام آن تأثیر داشته باشد. بیشترین عمری که دندانپزشک برای دندان ترمیم شده با پست و کور در نظر می‌گیرد حدود 10 تا 13 سال است.
- چه افرادی از روش پست و کور استفاده می‌کنند؟
افرادی که طی درمان احتیاج به روکش دندان دارند و یا به هر دلیلی نسج دندان آن‌ها به مقدار قابل توجهی از بین رفته است. این افراد برای روند درمان خود به پست و کور احتیاج دارند.
- استفاده از روش پست و کور برای چه افرادی ممنوع است؟
اگر دندان‌های بیمار موجب ساییدگی شده باشند و یا جابه‌جایی در آن‌ها دیده شده باشد استفاده از پست و کور توصیه نمی‌شود. همچنین افرادی که تاج دندان آسیب‌دیده دارند و این آسیب بخش قابل توجهی از دندان را شامل می‌شود. بهتر است افرادی که دچار بیماری‌های لثه هستند از پست و کور استفاده نکنند. آبسه دندان یکی از عواملی است که می‌تواند دلیلی بر استفاده نکردن از پست و کور باشد.
- آیا استفاده از کور به تنهایی امکان‌پذیر است؟
بله. در این مورد دندانپزشک باید تشخیص دهد که نسج دندان به اندازه کافی وجود دارد. همچنین انجام فرآیندهایی مانند روکش روی دندان قابل اجرا است. اگر دندان استحکام لازم را داشته باشد دندانپزشک می‌تواند فقط از کور استفاده کند.
پست و کور دندان
کلام آخر
در گذشته انجام روکش دندان با شکست مواجه می‌شد. بیماری که روکش انجام داده بود پس از مدتی تمام روکش یا قسمتی از آن را از دست می‌داد. همچنین هنگامی که روکش روی دندان‌های آسیب‌دیده قرار می‌گرفت به دلیل استحکام کم، دندان به کلی از بین می‌رفت. دندانپزشکان با بهره‌گیری از روش پست و کور این مشکلات را حل کردند. همچنین استحکامی که باید در دندان بیمار وجود داشته باشد تا درمان آن مفید گردد با پست و کود امکان‌پذیر ساختند. این روش می‌تواند تضمین هزینه‌ای باشد که بیمار حین درمان پرداخت می‌کند.
