تاثیر نوشیدنی های الکلی بر دندان ها

اثرات الکل روی بدن

مصرف متعادل نوشیدنی های الکلی ممکن است ضرری برای سلامتی نداشته باشد؛ اما به طور کلی، الکل برای سلامت بدن مفید نیست. نوشیدنی های الکلی اثرات کوتاه مدت و بلند مدت فراوانی بر روی بدن دارند؛ از مغز گرفته تا قند خون و کبد.

در این مقاله، به اثرات نوشیدنی های الکلی بر لثه، دندان ها و دیگر بافت های دهان می پردازیم. بر اساس یافته های مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده آمریکا، نوشیدن یک لیوان نوشیدنی الکلی در روز برای خانم ها و دو لیوان برای آقایان، تقریبا بدون خطر است. اما نوشیدن بیش از 8 لیوان نوشیدنی الکلی برای خانم ها و 15 لیوان برای آقایان، بدون شک مشکلاتی را برای بدن به وجود می آورد.

بیماری لثه، پوسیدگی دندان و زخم های دهانی در افراد الکلی بیشتر دیده می شود. همچنین، نوشیدن الکل ریسک ابتلا به سرطان دهان را به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

اثرات الکل بر روی دندان ها

کسانی که به صورت بی رویه از نوشیدنی های الکلی استفاده می کنند، با احتمال بیشتری دندان های خود را در سنین بالا از دست می دهند. همچنین، نوشیدن الکل تجمع پلاک (plaque) در دهان را افزایش می دهد.

اما آیا افرادی که به صورت متعادل نوشیدنی های الکلی را مصرف می کنند، دچار مشکلات دندانی و لثه می شوند؟ به طور قطعی نمی توان در این باره نظر داد. اما واضح است که نوشیدن الکل ضرر بیشتری نسبت به ننوشیدن آن دارد. در بلند مدت، حتی مصرف مقدار بسیار کم نوشیدنی های الکلی می تواند برای دندان ها و لثه ها مشکل ایجاد کند.

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

نقش نوشیدنی های الکلی در پوسیدگی دندان ها

الکل خالص، آسیبی به دندان ها نمی رساند. اما، بیشتر افراد الکل را به طور خالص نمی نوشند. برای مثال، آبجو نوعی نوشیدنی الکلی است که حاوی مقادیر بالایی از قند و اسید است. قند و اسید موجود در آبجو، به مینای دندان ها آسیب جدی وارد می کنند. در نتیجه، احتمال ابتلا به بیماری لثه، پوسیدگی دندان ها و سوراخ شدن آن ها افزایش می یابد.

کسانی که به صورت بی رویه از نوشیدنی های الکلی استفاده می نمایند، معمولا فراموش می کنند که دندان های خود را مسواک بزنند. هر از چندگاهی فراموشی مسواک زدن و تمیز کردن دندان ها، مشکلی ایجاد نمی کند. اما اگر بهداشت دهان برای مدتی رعایت نشود، سلامتی دندان ها به خطر می افتد. علاوه بر افزایش احتمال پوسیدگی و سوراخ شدن دندان ها، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان ریسک ابتلا به عفونت و آبسه را نیز بیشتر می کند. اگر این مشکلات و بیماری ها به موقع درمان نشوند، صدمات غیر قابل جبرانی را ایجاد می کنند.

مصرف بی رویه الکل، باعث آسیب به بافت نرم دهان می شود. الکل، ماده ای خورنده است و بافت نرم دهان را می سوزاند. در نتیجه، ریسک ابتلا به بیماری لثه افزایش می یابد. بیماری لثه (gum disease) باعث عقب رفتن بافت نرم از روی دندان ها می شود. در نتیجه، دندان ها حمایت لثه ها را از دست می دهند و ممکن است لق شوند.

به علاوه، عدم رعایت بهداشت دهان باعث رشد بیشتر و سریع تر باکتری ها می شود. باکتری ها به بافت لثه و دندان حمله می کنند و احتمال پوسیدگی دندان ها و از دست رفتن آن ها را افزایش می دهند.

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

ایجاد لکه بر روی دندان ها

کروموژن ها (chromogens) رنگ نوشیدنی های الکلی را ایجاد می کنند. همانطور که گفته شد، نوشیدنی های الکلی حاوی اسید هستند که به مینای دندان ها آسیب می رساند. در این حالت، کروموژن ها بسیار راحت به دندان ها می چسبند و باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند. یکی از روش های جلوگیری از این مشکل، نوشیدن الکل با نی است.

شراب قرمز، بسیار سریع باعث تغییر رنگ دندان ها می شود. صرف نظر از میزان شکر موجود در نوشیدنی ها، آن هایی که رنگ تیره تری دارند، سریع تر باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند. بهتر است پس از اتمام هر نوشیدنی، دهان خود را با آب بشویید.

آبجو، به اندازه شراب اسیدی است. بنابراین، آبجو هایی که رنگ تیره دارند می توانند به اندازه شراب قرمز برای دندان ها مخرب باشند.

بیماری لثه

مصرف کم نوشیدنی های الکلی، ممکن است آسیبی به لثه ها نرساند. اما در افراد الکلی، ابتلا به بیماری های لثه بیشتر دیده می شود. به طور کلی، الکل برای سلامت دندان ها و لثه مضر است. مصرف بیش از حد الکل، فلور میکروبی دهان را تغییر می دهد. در نتیجه، فرد راحت تر به بیماری لثه و ژینژیویت (gingivitis) مبتلا می شود.

نقش نوشیدنی های الکلی در خشکی دهان

نوشیدنی هایی که الکل دارند، باعث خشکی دهان می شوند. بزاق دهان، دندان ها را مرطوب نگه می دارد و پلاک و باکتری ها را از روی سطوح دندان ها جدا می کند. با نوشیدن میزان آب کافی در طول روز می توانید از خشکی دهان جلوگیری کنید.

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

تاثیر نوشیدنی الکلی بر دندان

آسیب های دیگر نوشیدنی های الکلی

اگر همراه با مصرف نوشیدنی های الکلی، یخ موجود در لیوان را هم بجوید، آسیب بیشتری به دندان ها وارد می شود؛ حتی ممکن است دندان شما بشکند. همچنین، اضافه کردن آب لیموترش یا مرکبات به نوشیدنی باعث صدمه بیشتر به دندان ها می شود. حتی یک قطره آب لیمو می تواند باعث آسیب به مینای دندان ها شود.

کلام آخر

به طور کلی، با توجه به مشکلاتی که نوشیدنی های الکلی برای سلامت بدن ایجاد می کنند، بهتر است از مصرف آن ها صرف نظر کرد. در صورتی که نوشیدنی الکلی مصرف می کنید، تا جای ممکن متعادل رفتار کنید. همچنین، به طور منظم به دندانپزشک مراجعه نمایید تا در صورت ایجاد مشکل برای لثه و دندان ها، درمان به موقع انجام شود.

پری کرونیت (pericoronitis) چیست؟

پری کرونیت (pericoronitis)، نوعی التهاب یا ورم بافت لثه است. معمولا در دندان های فک پایین و اطراف دندان های عقل بیشتر اتفاق می افتد. دندان های عقل (wisdom teeth)، سومین و آخرین جفت دندان های مولر هستند که معمولا در اوایل دهه سوم زندگی از لثه ها بیرون می آیند.

دلایل ایجاد پری کرونیت

زمانی که تنها بخشی از دندان عقل از لثه خارج می شود، ممکن است پری کرونیت به وجود بیاید. روی بخشی از دندان عقل که از لثه درآمده، بافت نرمی به نام اپرکولوم (operculum) قرار می گیرد. باکتری ها ممکن است به زیر اپرکولوم نفوذ پیدا کنند. در نتیجه، در اطراف دندان عقل عفونت و التهاب ایجاد می شود. ذرات مواد غذایی، باکتری یا پلاک ممکن است در زیر خط لثه و اطراف دندان ها گیر کنند. پلاک (plaque)، لایه نازک و چسبنده ای است که سطح دندان ها را می پوشاند و حاوی باکتری است. اگر این مواد در دهان باقی بمانند، لثه ها تحریک می شوند و ممکن است پری کرونیت ایجاد شود. در موارد حاد، التهاب و عفونت به استخوان فک، گونه ها و گردن نیز گسترش می یابد.

فاکتور هایی که احتمال ابتلا به پری کرونیت را افزایش می دهند

برخی از فاکتور هایی که احتمال ابتلا به پری کرونیت را افزایش می دهند، عبارتند از:

  • سن بین 20 تا 30 سال
  • استرس و اضطراب
  • عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
پری کرونیت

پری کرونیت

علائم پری کرونیت

علائم پری کرونیت می توانند حاد (کوتاه مدت) و یا مزمن (بلند مدت) باشند.

علائم پری کرونیت حاد عبارتند از:

  • درد
  • ورم بافت لثه (به علت تجمع مایعات)
  • ترشح چرک
  • تریسموس (trismus) یا دشواری در باز کردن دهان و فک
  • درد در زمان جویدن و بلعیدن
  • تب
  • از دست دادن اشتها
  • عفونت
  • ورم عقده های لنفاوی تحت فکی

علائم پری کرونیت مزمن عبارتند از:

  • درد و ناراحتی خفیف و دوره ای
  • مزه بد دهان

تشخیص پری کرونیت

دندانپزشک، دندان های عقل شما را معاینه می کند و وضعیت رشد آن ها را به طور دقیق بررسی می نماید. همچنین، عکس رادیوگرافی دندان های شما بررسی می شود تا صاف یا کج درآمدن دندان های عقل مشخص شود. همچنین، اگر عفونتی در اطراف دندان ها وجود داشته باشد، دندانپزشک متوجه آن می شود و اقدامات لازم را انجام می دهد.

پری کرونیت

پری کرونیت

پری کرونیت چه مشکلاتی را می تواند به وجود بیاورد؟

مشکب اصلی پری کرونیت، درد و ورمی است که در اطراف دندان های مولر ایجاد می کند. همچنین، ممکن است باز کردن دهان و جویدن برایتان سخت شود. در برخی موارد، عفونت از دندان به دیگر بخش های دهان گسترش پیدا می کند.

در موارد بسیار نادر، عفونت به سر و گردن گسترش پیدا می کند. همچنین، ممکن است عفونت وارد خون شود و جان بیمار در خطر بیفتد.

درمان پری کرونیت

برخی روش های درمان پری کرونیت عبارتند از:

  • استفاده از دهانشویه ها. اگر پری کرونیت بخش کوچکی از دهان را درگیر کرده باشد و هنوز گسترش نیافته باشد، می توان از دهانشویه هایی مانند محلول آب و نمک برای درمان استفاده کرد. دندانپزشک به کمک دهانشویه، ذرات مواد غذایی و باکتری های دهان را از بین می برد. برای درمان عفونت، نباید مواد غذایی یا باکتری در زیر لثه گیر کرده باشند.
  • دارو های مسکن. می توانید از دارو های مسکن مانند آسپیرین، استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. به علاوه، ممکن است دندانپزشک داروهایی را برای کاهش درد برای شما تجویز کند.
  • آنتی بیوتیک ها. اگر دندان، فک یا گونه شما ورم کرده و دردناک است، سریعا به دندانپزشک مراجعه نمایید. دندانپزشک ها می توانند برای درمان از آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین کمک بگیرند.
  • انجام جراحی کوچک برای برداشتن اپرکولوم. اگر درد و التهاب شدید باشد، ممکن است نیاز شود جراحی کوچکی برای برداشت اپرکولوم انجام شود. جراح برای کاهش درد و التهاب ناشی از پری کرونیت، از لیزر استفاده می کند.
  • کشیدن دندان. اگر دندان عقل از لثه ها خارج نشود، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. معمولا دندان های عقل فک بالا و پایین در یک سمت، همزمان کشیده می شوند تا لثه ها اذیت نشوند و عفونت دیگری به وجود نیاید.

درمان های خانگی

برای درمان پری کرونیت باید به دندانپزشک مراجعه نمایید. اما در حین پروسه درمان، برخی روش های خانگی می توانند از میزان درد و ناراحتی کم کنند؛ برای مثال:

  • استفاده از داروهای مسکن
  • شست و شوی دهان با محلول آب و نمک
  • رعایت بهداشت دهان و دندان

بهتر است که از کمپرس های داغ برای کاهش درد استفاده نکنید. در صورتی که تب داشتید، سریعا به دندانپزشک مراجعه نمایید.

پری کرونیت

پری کرونیت

کلام آخر

زمانی که دندان کشیده می شود، پری کرونیت به ندرت اتفاق می افتد. در مواردی که قسمتی از بافت نرم یا همان اپرکولوم برداشته می شود، امکان دارد بافت دوباره رشد کند. بهبودی از کشیدن دندان معمولا دو هفته طول می کشد. بهبودی ناشی از درمان پری کرونیت نیز، حدود یک یا دو روز طول می کشد.

مراقبت صحیح از دندان ها و مراجعه منظم به دندانپزشک، احتمال ابتلا به پری کرونیت را کاهش می دهند. برای جلوگیری از پری کرونیت، دندانپزشک ممکن است قبل از درآمدن دندان های عقل، آن ها را بکشد. همچنین، برای جلوگیری از ایجاد عفونت، دندانپزشک به صورت منظم دندان ها را جرم گیری می کند.

تفاوت بین پلاک و تارتار چیست؟

دندان ها بسیار محکم و مقاوم هستند. روی دندان ها را مینا (enamel) می پوشاند که سخت ترین ماده در بدن است. به همین دلیل است که دندان ها می توانند فشار زیادی را تحمل کنند و به راحتی دچار فرسایش نشوند. البته اگر اجازه دهید که پلاک (plaque) روی دندان ها تجمع پیدا کند و سفت شود، امکان دارد دندان ها آسیب شدیدی ببینند. در اثر سفت و سخت شدن پلاک، تارتار (tartar) به وجود می آید.

تارتار می تواند به سلامت دندان ها آسیب جدی وارد کند و باعث ایجاد بیماری لثه شود. به همین خاطر، باید تفاوت بین پلاک و تارتار و نحوه جلوگیری از ایجاد آن ها را بدانید.

پلاک (plaque) چیست؟

روی دندان های همه ما، پلاک دندانی (dental plaque) وجود دارد. پلاک، لایه ای نازک و چسبناک است که در اثر ادغام باکتری ها، بزاق دهان و ذرات غذا ایجاد می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده، حدود 500 نوع باکتری در پلاک یافت می شود که برخی مفید و برخی مضر هستند.

باکتری های مضر پس از مصرف غذا و نوشیدنی، در دهان اسید تولید می کنند؛ مخصوصا اگر ماده غذایی مصرف شده شیرین باشد. این اسید های تولید شده به مینای دندان ها حمله می کنند و مشکلات متعددی را برای دندان ها و سلامت عمومی فرد، به وجود می آورند.

اگر پلاک از روی دندان ها پاک نشود، به مرور زمان سفت می شود و کلکولوس (calculus) را ایجاد می کند. نام دیگر کلکولوس، تارتار (tartar) است. تجمع پلاک و تارتار به التهاب و حساس شدن لثه ها منجر می شود و زمینه را برای ابتلا به بیماری لثه فراهم می کند.

برای جلوگیری از تجمع پلاک، به نکات زیر عمل کنید:

  • حداقل 2 بار در روز مسواک بزنید.
  • هر روز نخ دندان بکشید.
  • غذا ها و نوشیدنی های شیرین را کمتر مصرف کنید و پس از هر وعده غذایی، مسواک بزنید.
  • هر 6 ماه، برای انجام چکاپ و جرم گیری به دندانپزشک مراجعه نمایید.
تفاوت بین پلاک و تارتار

تفاوت بین پلاک و تارتار

تارتار (tartar) چیست؟

بهترین روش برای پیشگیری از ایجاد تارتار، رعایت بهداشت دهان و دندان است. اگر بهداشت دندان ها را حفظ نکنید، پلاک روی دندان ها باقی می ماند و به مرور زمان سفت می شود. در واقع، پلاک با مواد معدنی داخل بزاق دهان مخلوط می شود و تارتار به وجود می آید.

تارتار سطح خارجی دندان ها را می پوشاند. حتی می تواند به زیر خط لثه نفوذ پیدا کند. در این صورت، از بین بردن تارتار دشوار تر می شود. زمانی که تارتار به زیر خط لثه گسترش پیدا می کند، دندانپزشک باید سریعا آن را از بین ببرد تا فرد به بیماری پریودنتال (periodontal disease) مبتلا نشود.

به مراحل ابتدایی بیماری پریودنتال، ژینژیویت (gingivitis) گفته می شود. از علائم ژینژیویت می توان به قرمزی، التهاب و خون ریزی لثه ها اشاره کرد. اگر ژینژیویت به موقع درمان نشود، بیماری پیشرفت می کند. به شکل پیشرفته تر بیماری لثه، پریودنتیت (periodontitis) گفته می شود. در پریودنتیت، لثه ها از دندان ها جدا می شوند. حتی ممکن است به مرور زمان دندان ها شل شوند و بیفتند. حدود 48 درصد افراد بالای 30 سال، به بیماری لثه مبتلا می شوند.

تفاوت های اصلی پلاک و تارتار

هم پلاک دندانی و هم تارتار می توانند برای سلامت دندان ها مشکل ایجاد کنند. با این حال، تفاوت های زیادی میان این دو وجود دارد.

پروسه ایجاد آن ها متفاوت است

پلاک در طول روز، روی دندان ها تجمع پیدا می کند؛ مخصوصا زمانی که کربوهیدرات یا غذا های شیرین مصرف می کنید. پلاک دندانی در دهان همه افراد وجود دارد. با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می توانید قبل از سفت شدن پلاک و تبدیل آن به تارتار، آن را از روی دندان ها پاک کنید.

اگر پلاک از روی دندان ها پاک نشود، به مرور زمان سفت می شود و تارتار را به وجود می آورد.

ظاهر پلاک با تارتار متفاوت است

پلاک، لایه ای نازک و چسبناک است که روی دندان ها را می پوشاند. با کشیدن زبان خود روی دندان ها می توانید پلاک را حس کنید. پلاک معمولا بی رنگ است و به سختی قابل دیدن است.

 در مقابل، تارتار حالتی زبر دارد و معمولا به رنگ زرد یا قهوه ای است.

پروسه برداشتن پلاک و تارتار متفاوت است

اگر هر روز به خوبی مسواک بزنید و نخ دندان بکشید، می توانید پلاک را از بین ببرید. اما برای برداشتن تارتار، باید به دندانپزشک مراجعه کنید.

تفاوت بین پلاک و تارتار

تفاوت بین پلاک و تارتار

چگونه می توان از ایجاد و تجمع تارتار جلوگیری کرد؟

بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد تارتار، از بین بردن به موقع پلاک دندانی است. پلاک پس از گذشت تنها چند ساعت می تواند به تارتار تبدیل شود. به همین دلیل، رعایت بهداشت دهان و دندان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای پیشگیری از ایجاد تارتار، از نکات زیر پیروی کنید:

  • روزی دو بار دندان هایتان را مسواک بزنید. روزی دو مرتبه، هر بار به مدت 2 دقیقه، دندان های خود را با خمیردندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. برای از بین بردن بهتر پلاک، می توانید از مسواک های برقی استفاده کنید.
  • حداقل یک بار در روز نخ دندان بکشید. کشیدن نخ دندان، در از بین بردن پلاک بسیار مهم است. با کشیدن نخ دندان می توانید از پوسیدگی دندان ها و بیماری لثه پیشگیری کنید.
  • مراقب رژیم غذایی خود باشید. برای جلوگیری از تجمع پلاک و تارتار، نوشیدنی و غذا های شیرین کمتری مصرف کنید. پس از هر وعده غذایی، مسواک بزنید و یا دهان خود را با آب بشویید.
  • به طور منظم، برای انجام چکاپ به دندانپزشک مراجعه کنید. تنها راه از بین بردن تارتار، تمیز کردن تخصصی دندان ها نزد دندانپزشک است. بهتر است هر شش ماه یکبار، برای انجام چکاپ و جرم گیری به دندانپزشک مراجعه کنید.
  • استفاده از سیلانت ها (sealants). اگر دندان های شما مستعد پوسیدگی هستند، می توانید با دندانپزشک خود در مورد گذاشتن سیلانت ها مشورت کنید. سیلانت (sealant) لایه ای نازک است که روی دندان های مولر (molars) قرار می گیرد. در دو سال نخست، سیلانت ها می توانند تا 80 درصد احتمال پوسیدگی دندان ها را کاهش دهند.
تفاوت بین پلاک و تارتار

تفاوت بین پلاک و تارتار

کلام آخر

همانطور که گفته شد، ممکن است در اثر تجمع پلاک روی دندان ها، تارتار به وجود بیاید. تارتار مینای دندان را نابود می کند و احتمال ابتلا به بیماری لثه را افزایش می دهد. با مراقبت درست از دندان ها، می توانید از تجمع پلاک و تارتار جلوگیری کنید.

آیا نوشیدن قهوه باعث تغییر رنگ دندان ها می شود؟

بسیاری از افراد، روز خود را با یک فنجان قهوه آغاز می کنند. اما، آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که نوشیدن قهوه ممکن است رنگ دندان هایتان را تغییر دهد؟ اگر شما هم از دوست داران قهوه هستید، تا آخر این مقاله همراه ما باشید. قانون عامی ای وجود دارد که هر آنچه لباس هایتان را لک کند، می تواند روی دندان هایتان نیز لک ایجاد کند. این قانون در مورد قهوه صدق می کند. قهوه حاوی ماده ای به نام تانن (tannin) است. تانن ها یکی از انواع پلی فنول ها هستند که در آب تجزیه می شوند. این ماده، در نوشیدنی هایی مانند چای و شراب وجود دارد.

تانن ها باعث چسبیدن ذرات رنگ به دندان ها می شوند. در نتیجه، دندان ها ظاهری زرد رنگ پیدا می کنند. حتی نوشیدن یک فنجان قهوه هم می تواند باعث تغییر رنگ دندان ها شود. آیا روشی برای جلوگیری از لک شدن دندان ها وجود دارد؟ در ادامه مقاله، به این سوال می پردازیم.

از بین بردن لکه های دندان ناشی از نوشیدن قهوه

اگر طرفدار سرسخت قهوه هستید، نیازی به نگرانی نیست. در مواردی، تمیز کردن تخصصی دندان ها نزد دندانپزشک می تواند این لکه ها را برطرف کند. به همین دلیل، هر شش ماه یک بار برای انجام چکاپ و تمیز کردن تخصصی به دندانپزشک مراجعه کنید.

می توانید از برخی روش های خانگی نیز کمک بگیرید. البته بهتر است قبل از انجام آن ها با دندانپزشک خود مشورت کنید. برای مثال، دو بار در ماه مسواک زدن دندان ها با جوش شیرین می تواند باعث سفیدی بیشتر دندان ها شود. به علاوه، می توانید از خمیردندان های سفیدکننده استفاده کنید. بهتر است قبل از استفاده از محصولات سفیدکننده، از دندانپزشک خود سوال کنید.

همچنین، کیت هایی خانگی برای سفید کردن تخصصی دندان ها وجود دارد. استفاده از این کیت ها را با دندانپزشک خود مطرح کنید. مسواک های برقی نیز می توانند کمک کننده باشند؛ زیرا قدرت پاک کنندگی بیشتری از مسواک های معمولی دارند. حداقل دو بار در روز و هر بار به مدت 2 دقیقه باید دندان های خود را مسواک بزنید.

 تاثیر قهوه بر روی دندان

تاثیر قهوه بر روی دندان

معایب دیگر قهوه برای دندان ها

مانند هر نوشیدنی دیگری (به جز آب)، قهوه باعث رشد باکتری ها در دهان می شود. رشد باکتری ها ممکن است به فرسایش دندان ها و مینای آن ها منجر شود. در این حالت، دندان ها نازک و شکننده می شوند. قهوه می تواند سبب ایجاد بوی بد دهان شود؛ چراکه به سطح زبان می چسبد. برای جلوگیری از این مشکلات، پس از خوردن یک وعده غذایی قهوه بنوشید و پس از نوشیدن آن، دندان ها و زبان خود را با مسواک به خوبی تمیز کنید.

 تاثیر قهوه بر روی دندان

تاثیر قهوه بر روی دندان

جلوگیری از ایجاد لکه های ناشی از قهوه

اگر نمی توانید قهوه را از برنامه غذایی خود حذف کنید، میزان مصرف آن را کاهش دهید. برای مثال، صبح ها قهوه بنوشید و پس از آن چای سبز را در برنامه روزانه خود قرار دهید. بهتر است همراه با قهوه، شکر و خامه مصرف نکنید؛ زیرا سرعت رشد باکتری ها را افزایش می دهند. قهوه خود را در یک وعده بنوشید؛ نه این که جرعه جرعه در طول روز آن را تمام کنید. با انجام این کار، از تجمع باکتری ها جلوگیری می شود. به علاوه، پس از تمام کردن قهوه بهتر است یک لیوان آب بنوشید تا دندان ها کمی تمیز شوند.

اگر قهوه سرد را ترجیح می دهید، برای نوشیدن آن از نی استفاده کنید. در این صورت، احتمال ایجاد لکه بر روی دندان کاهش می یابد. در آخر، حدود 30 دقیقه پس از نوشیدن قهوه، دندان هایتان را با مسواک تمیز کنید.

به یاد داشته باشید که قهوه نوشیدنی اسیدی است. اگر بلافاصله پس از مصرف آن مسواک بزنید، دندان ها آسیب می بینند و مینای دندان ها ضعیف می شود. بنابراین، مسواک زدن بلافاصله پس از نوشیدن قهوه می تواند باعث ایجاد لک بر روی دندان ها شود. مصرف برخی مواد غذایی می تواند این لکه ها را برطرف کند. برای مثال، میوه جات و سبزیجات خام مانند توت فرنگی و لیمو فیبر بسیار زیادی دارند و می توانند با از بین بردن باکتری ها، دندان ها را تمیز کنند.

 تاثیر قهوه بر روی دندان

تاثیر قهوه بر روی دندان

دیگر مواد غذایی که باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند

قهوه تنها نوشیدنی نیست که می تواند بر روی دندان ها لک ایجاد کند. برای داشتن دندان هایی سفید و بی نقص، باید از مصرف بی رویه برخی مواد غذایی بپرهیزید؛ مانند:

  • شراب قرمز
  • بلوبری، آلبالو، تمشک
  • گوجه و سس های گوجه
  • نوشابه
  • چای سیاه
  • آبنبات چوبی
  • نوشیدنی های ورزشی

خبر خوب برای دوستداران قهوه

اگر قهوه جزئی از برنامه غذایی روزانه شما است، می توانید همچنان دندان های سفید و بی نقصی داشته باشید. فقط کافی است تعادل را در نوشیدن آن رعایت کنید. توصیه دندانپزشکان، نوشیدن حداکثر دو فنجان قهوه در روز است. به علاوه، باید دندان هایتان را با مسواک و نخ دندان به خوبی تمیز کنید و برای چکاپ دوره ای، به طور منظم به دندانپزشک مراجعه نمایید.

می توانید برای کاهش تماس قهوه با دندان ها، هنگام نوشیدن از نی استفاده کنید. در این صورت، احتمال ایجاد لک بر روی دندان ها کاهش می یابد.

کلام آخر

همانطور گفته شد، قهوه و بسیاری از دیگر نوشیدنی ها و مواد غذایی می توانند باعث تغییر رنگ دندان ها شوند. اما اگر به بهداشت دهان و دندان توجه داشته باشید و در نوشیدن قهوه تعادل را رعایت کنید، جای نگرانی نیست. بهتر است بیش از دو فنجان در روز قهوه ننوشید. به یاد داشته باشید که نباید بلافاصله پس از نوشیدن قهوه، دندان هایتان را مسواک بزنید؛ زیرا قهوه اسیدی است. همچنین، اگر قهوه جزئی از برنامه غذایی هر روزتان است، باید به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا وضعیت دندان ها تحت کنترل باشد.

چگونه زردی دندان ها را با روش های خانگی از بین ببریم؟

تغییر رنگ دندان ها معمولا به مرور زمان و آهسته اتفاق می افتد. ممکن است نتوانیم رنگ زرد دندان ها را به طور کامل از بین ببریم. با افزایش سن، دندان ها به تدریج زرد و تیره تر می شوند. در واقع، بخش خارجی مینای دندان (enamel) از بین می رود و عاج زرد رنگ (dentin) که زیر لایه مینا قرار دارد، نمایان می شود. عاج دندان، لایه ای از بافت کلسیفیه شده در زیر مینا است.

اگر به دنبال سفید تر کردن دندان هایتان هستید، چندین روش وجود دارد. اگر از کیت های سفید کننده دندان خانگی استفاده می کنید، لطفا مراقب باشید و با دقت این کار را انجام دهید؛ چراکه در صورت استفاده نادرست، امکان آسیب رسیدن به دندان ها وجود دارد. ممکن است بخش زیادی از مینای دندان ها از بین برود، دندان ها بیش از حد حساس شوند و یا در دندان ها سوراخ ایجاد شود.

درمان خانگی زردی دندان

درمان خانگی زردی دندان

درمان دندان های زرد

در این بخش، به 7 روش طبیعی برای از بین بردن زردی دندان ها می پردازیم. بهتر است چند روش را انتخاب کنید و در طول هفته آن ها را انجام دهید. البته باید توجه داشته باشید که برخی از روش های زیر، هنوز اساس علمی ندارند و تنها بر اساس تجربه به دست آمده اند. بنابراین، قبل از انجام این روش ها بهتر است با دندانپزشک خود مشورت کنید.

1.      مسواک زدن دندان ها

اولین کاری که باید انجام بدهید این است که تعداد دفعات بیشتری مسواک بزنید. نحوه مسواک زدن نیز بسیار مهم است. پس از هر وعده غذایی، دندان های خود را مسواک بزنید. پس از خوردن یا آشامیدن مواد اسیدی، باید به دقت بیشتری مسواک بزنید و نکاتی را رعایت کنید. برای مثال، بهتر است بلافاصله پس از مصرف مواد غذایی اسیدی، مسواک نزنید. ممکن است مینای دندان ها فرسایش پیدا کند و آسیب ببیند.

حداقل دو بار در روز، هر بار برای دو دقیقه، دندان های خود را با مسواک تمیز کنید. باید تمام فرورفتگی و برآمدگی های دندان را خوب پاک کنید. مسواک را به صورت دورانی حرکت دهید تا به لثه ها آسیبی وارد نشود. مسواک را روی تمام سطوح قابل دسترس دندان ها بکشید.

تحقیقات نشان داده اند که استفاده از خمیردندان های سفید کننده می تواند موثر باشد. خمیر دندان های سفید کننده حاوی ذراتی هستند که روی سطوح دندان ها سایش ایجاد می کنند. البته، سایشی که ایجاد می شود به حدی است که به دندان ها آسیبی وارد نشود. ممکن است استفاده از مسواک برقی، در از بین بردن لکه های سطحی موثر تر واقع شود.

2.      جوش شیرین و هیدروژن پراکسید

خمیر حاصل از ترکیب جوش شیرین با هیدروژن پراکسید، می تواند پلاک و باکتری هایی را که در دهان تجمع پیدا کرده اند، از بین ببرد. 1 قاشق غذا خوری جوش شیرین را با 2 قاشق غذا خوری هیدروژن پراکسید ترکیب کنید تا حالت خمیر پیدا کند. این خمیر را روی دندان هایتان قرار دهید و سپس دهان خود را به خوبی با آب شست و شو دهید. همچنین، می توانید از ترکیب جوش شیرین با آب استفاده کنید. طبق نتایج تحقیقی که در سال 2012 صورت گرفت، افرادی که از خمیر دندان های حاوی جوش شیرین و هیدروژن پراکساید استفاده می کردند، پس از گذشت 6 هفته دندان های سفید تری داشتند. البته بهتر است قبل از استفاده از خمیر خانگی یا خمیر دندان های حاوی این دو ماده، با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مبادا به دندان هایتان آسیبی وارد شود.

3.      روغن نارگیل

می توان از روغن نارگیل، برای از بین بردن پلاک دندانی و باکتری ها و همچنین سفید تر کردن دندان ها کمک گرفت. توجه داشته باشید که باید از روغن نارگیل باکیفیت و ارگانیک استفاده نمایید. یک یا دو قاشق چایخوری از روغن نارگیل را برای 10 تا 30 دقیقه در دهان خود بگردانید. نباید روغن را قورت بدهید و یا بگذارید که به پشت حلق شما برسد. سپس، دهان خود را با آب به خوبی شست و شو دهید. درنهایت، با مسواک دندان ها را تمیز کنید.

4.      سرکه سیب

می توان از مقادیر بسیار کم سرکه سیب برای سفید کردن دندان ها استفاده کرد. 2 قاشق غذاخوری سرکه سیب را با نیم لیوان آب مخلوط کنید و این محلول را برای 30 ثانیه در دهان خود بگردانید. سپس، دهان خود را با آب به خوبی شست و شو دهید. در نهایت، با مسواک روی دندان ها را تمیز کنید.

البته، از آنجایی که سرکه سیب ممکن است به دندان ها آسیب برساند، قبل از انجام این روش، با دندانپزشک خود مشورت کنید. به علاوه، نباید برای مدت طولانی از این محلول استفاده کنید.

5.      پوست لیمو، پرتقال و موز

برخی از افراد باور دارند که مالیدن پوست لیمو، پرتقال یا موز روی دندان ها، می تواند آن ها را سفید تر کند. در واقع، ماده ای در پوست این میوه ها وجود دارد (دی-لیمونن و اسید سیتریک) که ممکن است در سفید کردن دندان ها موثر باشد. برای دو دقیقه، پوست میوه را به آرامی روی دندان ها حرکت دهید. پس از 2 دقیقه، دهان خود را با آب بشویید و مسواک بزنید. هنوز شواهد عملی مبنی بر این که پوست برخی میوه ها می توانند دندان ها را سفید کنند، وجود ندارد. برای اثبات خاصیت سفید کنندگی پوست موز، پرتقال و لیمو، نیاز است تحقیقات بیشتری انجام شود.

هنگام انجام این روش، مراقب باشید. زیرا میوه ها اسیدی هستند و ممکن است به مینای دندان ها آسیب برسانند. اگر احساس کردید که دندان هایتان حساس شده اند، استفاده از این روش را متوقف کنید.

درمان خانگی زردی دندان

درمان خانگی زردی دندان

6.      ذغال فعال

می توانید برای از بین بردن لکه های روی دندان ها از ذغال فعال استفاده کنید. ذغال فعال به علت قابلیت جذب بالایی که دارد، می تواند رنگدانه ها و لکه های دندان را از بین ببرد. همچنین، باکتری ها و توکسین های موجود در دهان را نابود می کند. خمیر دندان های حاوی ذغال فعال، ساخته شده اند و ادعا دارند که می توانند دندان ها را سفید کنند.

در خانه، یک کپسول ذغال فعال را باز کنید و محتویات آن را روی مسواک بریزید. به آرامی دندان های خود را مسواک بزنید. پس از 2 دقیقه، دهان خود را به خوبی با آب شست و شو دهید. نباید خیلی محکم مسواک بزنید و با حرکات خشن مسواک را روی دندان ها حرکت دهید. اگر می خواهید کمی محطاطانه تر عمل کنید، محتویات کپسول را مستقیما روی دندان ها قرار دهید و دو دقیقه صبر کنید. سپس دهان خود را بشویید.

همچنین، می توانید ذغال فعال را با مقداری آب ترکیب کنید. محلول به دست آمده را به مدت دو دقیقه در دهان بگردانید. سپس، دهان خود را با آب بشویید. تحقیقات عملی، هنوز خاصیت سفید کنندگی ذغال فعال را به طور کامل اثبات نکرده اند. اما تجربیات نشان می دهد که استفاده از خمیردندان حاوی ذغال به مدت 4 ماه، می تواند باعث سفید شدن دندان ها شود.

البته، قبل از انجام این روش با دندانپزشک خود مشورت کنید. ذغال فعال ممکن است باعث سایش بیش از حد مینای دندان ها شود و به ساختار دندان ها آسیب برساند. در واقع، در صورت استفاده نادرست از ذغال فعال، ممکن است نتیجه عکس بدهد و دندان ها زرد تر شوند. زمانی که مینای دندان دچار فرسایش می شود، عاج که لایه زیرین مینا است به تدریج نمایان می شود. عاج دندان، زرد رنگ به نظر می آید.

7.      از میوه ها و سبزیجاتی که درصد آب بالایی دارند، استفاده کنید

گفته شده که خوردن میوه و سبزیجات خامی که درصد آب بالایی دارند، می تواند در سلامت دندان ها موثر باشد. میزان بالای آب این مواد غذایی، باعث از بین رفتن پلاک از روی دندان ها و لثه های می شود. همچنین، باکتری هایی که به زردی دندان ها منجر می شوند، از بین می روند. جویدن میوه ها و سبزیجات سبب افزایش تولید بزاق دهان می شود. در نتیجه، ذرات مواد غذایی که بین دندان ها گیر کرده اند، پاک می شوند.

با اینکه داشتن رژیم غذایی سرشار از سبزیجات و میوه می تواند به سلامت عمومی بدن شما کمک کند، هنوز شواهد علمی مبنی بر تاثیر این مواد غذایی بر دندان ها وجود ندارد. البته، می توان با صراحت گفت که کمبود ویتامین سی می تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به بیماری لثه شود. بنابراین حتی اگر میوه و سبزیجات بر سفیدی دندان ها تاثیری نداشته باشند، باعث حفظ سلامت دندان ها و لثه می شوند.

علت زردی دندان ها چیست؟

فاکتور های متعددی در زردی دندان ها نقش دارند. موارد زیر می توانند منجر به زرد شدن دندان ها شوند:

  • برخی غذا ها و نوشیدنی ها مانند بلوبری، شراب قرمز، قهوه یا چای
  • وجود شکر و کربوهیدرات ها در رژیم غذایی به میزان زیاد
  • سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو
  • اثرات جانبی برخی دارو ها و دهانشویه ها
  • افزایش سن
  • ژنتیک
  • ضربه فیزیکی به دهان
  • مصرف بیش از حد فلوراید
  • عدم حفظ بهداشت دهان و دندان
  • خشکی دهان مزمن یا عدم ترشح بزاق کافی

کلام آخر

همانطور که گفته شد، مراقبت های خانگی متعددی برای سفید تر کردن دندان ها وجود دارد. اما، باید مراقب باشید به مینای دندان ها و لثه آسیبی وارد نشود. انجام نادرست این روش ها به حساس شدن دندان ها و پوسیدگی و سوراخ شدن دندان ها مینجامد. بهترین روش برای سفید تر کردن دندان ها، رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

اگر با انجام روش های گفته شده، باز هم نتیجه دلخواه را دریافت نکردید، دندانپزشک می تواند شما را راهنمایی کند. ممکن است نیاز باشد که دندان هایتان به صورت تخصصی توسط خود دندانپزشک سفید شوند.

خشکی حفره دندان (dry socket)

زمانی که دندان از داخل استخوان و لثه ها برداشته می شود، لخته خونی شکل می گیرد تا از حفره ایجاد شده در لثه ها محافظت کند. اگر لخته به درستی شکل نگیرد و یا در دوران بهبودی جابه جا شود، امکان دارد حفره دندان خشک شود. به خشکی حفره (dry socket)، التهاب استخوان آلوئولار نیز گفته می شود.

اگر حفره دندان خشک شود، ممکن است استخوان و اعصاب درون لثه نمایان شوند. به همین دلیل، بسیار مهم است که سریعا به دندانپزشک مراجعه نمایید. اگر خشکی حفره درمان نشود، مشکلات و پیچیدگی های متعددی به وجود می آید؛ مانند:

  • تاخیر در روند بهبودی
  • عفونت در حفره
  • عفونتی که به استخوان گسترش پیدا می کند

خشکی حفره دندان برای چه کسانی اتفاق می افتد؟

اگر به تازگی دندان خود را کشیده اید، احتمال ایجاد خشکی در حفره دندان شما وجود دارد. خشک شدن حفره پس از کشیدن دندان، مشکل رایجی است؛ اما معمولا به ندرت اتفاق می افتد. تحقیقات انجام شده در سال 2016 نشان داد که حدود 1.8 درصد از افراد، خشکی حفره را تجربه می کنند.

روش به کار رفته در کشیدن دندان، احتمال ایجاد حفره خشک را تعیین می کند. اگر دندان های عقل یا مولر (molar) را کشیده اید، احتمال خشکی حفره بیشتر است. اگر قبلا به این مشکل دچار شده اید، امکان این که دوباره خشکی حفره را تجربه کنید، بیشتر است. بنابراین، قبل از اینکه دندانپزشک هر کدام از دندان هایتان را بکشد، بهتر است این مورد را با او در میان بگذارید. دندانپزشک باید بداند که تا به حال خشکی حفره دندان را تجربه کرده اید یا خیر. با این که دندانپزشک نمی تواند از خشکی حفره دندان جلوگیری کند، پس از کشیدن دندان با دقت
بیشتری شما را تحت نظر قرار می دهد تا در صورت نیاز، در اسرع وقت درمان آغاز شود.

خشکی حفره دندان

خشکی حفره دندان

علائم و نشانه ها

اگر در آینه دندان های خود را نگاه می کنید و در محل دندان کشیدن شده، می توانید استخوان را مشاهده کنید، احتمالا حفره دندان شما خشک شده است.

از علائم دیگر، می توان به درد شدید در فک اشاره کرد. اگر 2 یا 3 روز پس از کشیدن دندان، در فک خود احساس درد داشتید، احتمالا حفره دندان خشک شده است. البته خشکی حفره در هر زمانی پس از کشیدن دندان می تواند اتفاق بیفتد و فقط محدود به 2 یا 3 روز نخست نیست.

از نشانه های دیگر می توان به بوی بد دهان و مزه ناخوشایند در دهان اشاره کرد. در صورت مشاهده این علائم، باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید.

خشکی حفره دندان

خشکی حفره دندان

خشکی حفره چه حسی دارد؟

حفره خشک معمولا دردی مداوم و ضربان دار ایجاد می کند. درد می تواند شدید باشد و به کمک دارو های ضد درد می توان از میزان آن کم کرد. ولی حس درد به طور کامل از بین نمی رود. درد ناشی از حفره خشک می تواند به نواحی دیگر صورت گسترش پیدا کند:

  • گوش درد
  • چشم درد
  • حس درد در شقیقه ها
  • گردن درد

اگر به خشکی حفره دندان دچار شوید، هنگام نوشیدن مایعات سرد و نفس کشیدن در هوای سرد هم ممکن است احساس درد داشته باشید.

تشخیص

اگر علائم خشکی حفره دندان را داشته باشید، باید به دندانپزشک مراجعه کنید. پس از انجام معاینات اولیه، دندانپزشک پروسه درمانی مناسب را آغاز می کند.

در برخی موارد، دندانپزشک ممکن است به عکس رادیوگرافی دهان نیاز پیدا کند تا بتواند به صورت قطعی و نهایی، خشکی حفره دندان را تشخیص دهد. برای مثال ممکن است درد ایجاد شده، ناشی از عفونت استخوان باشد و یا اینکه بخشی از استخوان یا ریشه دندان کشیده شده باقی ماند باشد.

خشکی حفره دندان

خشکی حفره دندان

عوامل ایجاد کننده

خشکی حفره زمانی اتفاق می افتد که لخته خون محافظ روی جای خالی دندان تشکیل نشود. همچنین، در مواردی لخته خون از مکان اصلی خود جابه جا می شود. محققان هنوز نمی دانند که علت عدم تشکیل لخته در بعضی افراد چیست. حدس هایی وجود دارد که عفونت های باکتریایی که به هر طریق وارد دهان می شوند، می توانند باعث خشکی حفره دندان شوند.

آسیب فیزیکی به محل دندان کشیده شده نیز، می تواند باعث خشک شدن حفره شود. ممکن است در حین کشیدن دندان و یا در دوران بهبودی پس از آن، به دهان ضربه وارد شود. حتی مسواک زدن نادرست، می تواند پروسه بهبودی را بر هم بزند.

چه عواملی احتمال خشکی حفره دندان را افزایش می دهند؟

برخی عوامل می توانند احتمال ایجاد حفره خشک را افزایش دهند؛ مانند:

  • کشیدن سیگار یا استفاده از محصولات تنباکو. مواد شیمیایی موجود در سیگار و تنباکو، پروسه بهبودی را کند می کنند و احتمال آلودگی جراحت را افزایش می دهند. حتی دم و بازدم حین سیگار کشیدن، می تواند لخته را جابه جا کند.
  • مصرف دارو های ضد بارداری خوراکی. برخی از دارو هایی که به صورت خوراکی برای جلوگیری از بارداری مصرف می شوند، میزان استروژن بالایی دارند. استروژن ممکن است پروسه بهبودی را آهسته کند.
  • مراقبت نادرست از جراحت. عدم پیروی از دستور العمل های دندانپزشک برای استفاده از کیت های خانگی و یا عدم رعایت بهداشت دهان می تواند به خشکی حفره دندان منجر شود.
خشکی حفره دندان

خشکی حفره دندان

پروسه درمان

تمیز کردن و زخم بندی

اگر حفره خشک داشته باشید، دندانپزشک ابتدا آن را تمیز می کند تا ذرات غذا یا دیگر مواد در آن باقی نمانند. با انجام این کار، ممکن است از شدت درد کمی کاسته شود. به علاوه، از عفونت جلوگیری می شود. دندانپزشک ممکن است دارو هایی مانند مسکن های ضد درد را روی حفره قرار دهد تا از شدت درد کاسته شود. در نهایت، ممکن است روی زخم را ببندد.

برای برداشتن مرهم و تعویض زخم بندی، باید پس از چند روز مجددا به دندانپزشک مراجعه کنید. اگر درد همچنان شدید باشد، زخم باید دوباره بسته شود. در غیر این صورت، می توانید در خانه حفره دندان را تمیز کنید. دندانپزشک معمولا شست و شوی دهان با آب و نمک را تجویز می کند. ممکن است آنتی بیوتیک هایی هم برای جلوگیری از بروز عفونت تجویز شود.

مدیریت درد

دارو های ضد درد بدون نسخه می توانند در کاهش شدت درد موثر باشند. دندانپزشک معمولا ایبوپروفن یا استامینوفن را تجویز می کند. بهتر است از آسپیرین استفاده نکنید چون ممکن است باعث خون ریزی شود. قرار دادن کمپرس یخ در مجاورت حفره دندان نیز می تواند تاثیرگذار باشد.

اگر درد زیادی داشته باشید، دندانپزشک دارو های ضد درد قوی تری را برای شما تجویز می کند. معمولا یک هفته پس از کشیدن دندان، باید دوباره نزد دندانپزشک خود بروید. دندانپزشک وضعیت حفره دندان را بررسی می کند و مراحل بعدی درمان را آغاز می نماید.

خشکی حفره دندان

خشکی حفره دندان

پیشگیری از ایجاد خشکی حفره

با انجام مراحل زیر، می توانید تا حد زیادی از ایجاد حفره خشک دندان جلوگیری کنید:

  • به دندانپزشکی مراجعه کنید که ماهر است و در کار خود تخصص دارد. می توانید نظرات آنلاین مراجعه کنندگان وی را بررسی کنید. از اطرافیان خود پرس و جو کنید. انتخاب دندانپزشک ماهر، متخصص و مجرب بسیار مهم است.
  • پس از انتخاب دندانپزشک، او را از دارو هایی که استفاده می کنید، مطلع کنید. برخی دارو ها از تشکیل لخته خون جلوگیری می کنند که می تواند به خشکی حفره دندان منجر شود. سوابق دندانپزشکی خود را به طور کامل در اختیار او قرار دهید.
  • اگر سیگار می کشید، بهتر است این عادت را کم کم متوقف کنید. کشیدن سیگار، احتمال خشکی حفره دندان را افزایش می دهد. در دوران بهبودی پس از کشیدن دندان، با دندانپزشک خود در مورد استفاده از دیگر منابع دارای نیکوتین مشورت کنید.

پس از کشیدن دندان مورد نظر، دندانپزشک اطلاعاتی در مورد روند بهبودی و نحوه نگهداری از زخم در اختیار شما قرار می دهد. بسیار مهم است که طبق توصیات او عمل کنید. در صورت وجود هر گونه ابهام، با مطب دندانپزشک تماس بگیرید.

دندانپزشک برای تسریع روند بهبودی پس از کشیدن دندان و جلوگیری از خشکی حفره، انجام یکسری نکات را پیشنهاد می کند:

  • استفاده از دهانشویه های ضدباکتریایی
  • استفاده از دهانشویه های ضد میکروبی
  • استفاده از گاز پانسمان (gauze) دارویی
  • استفاده از ژل های دارویی
  • استفاده از داروهای ضد درد

در برخی موارد، خصوصا زمانی که سیستم ایمنی بدن ضعیف باشد، دندانپزشک آنتی بیوتیک نیز تجویز می کند.

کلام آخر

همانطور که گفته شد، خشکی حفره دندان می تواند بسیار دردناک باشد. اما در صورتی که درمان به موقع آغاز شود، این مشکل به راحتی بهبود پیدا می کند. درمان معمولا خیلی زود جواب می دهد و علائم پس از گذشت چند روز، از بین می روند.

اگر پس از حدود 5 روز، با وجود درمان، درد یا التهاب حفره ادامه پیدا کرد، با دندانپزشک تماس بگیرید. ممکن است ذراتی در حفره گیر کرده باشند و یا اینکه مشکل زمینه ای دیگری وجود داشته باشد.

اگر یکبار به خشکی حفره دچار شده باشید، احتمال اینکه مجددا این اتفاق برای شما بیفتد، بیشتر می شود. به همین دلیل، باید تمام سوابق خود را در اختیار دندانپزشک قرار دهید تا او با دقت بیشتری شما را تحت نظر بگیرد.

علامت های پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

سلامتی دندان های شما برای حفظ سلامتی کل بدن، مهم است. جلوگیری از پوسیدگی و کرم خوردگی دندان ها، یکی از مهم ترین راه های مراقبت از دندان ها است. بر اساس تحقیقات انجام شده در ایالات متحده آمریکا، حدود 30 درصد از بزرگسالان از پوسیدگی و سوراخ شدن دندان هایشان رنج می برند. اگر به موقع برای درمان پوسیدگی اقدام نشود، امکان از دست رفتن دندان یا ایجاد مشکلات جدی تر وجود دارد.

به همین دلیل، در صورت مشاهده علائم پوسیدگی، باید سریعا به دندانپزشک مراجعه نمایید.

 پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

پوسیدگی یا کرم خوردگی دندان چیست؟

به تجمع مواد غذایی و باکتری ها بر روی دندان، پلاک (plaque) گفته می شود. باکتری های موجود در پلاک اسیدی تولید می کنند که توانایی فرساسش مینای سطح دندان ها را دارد.

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به صورت منظم، به از بین بردن پلاک چسبنده در سطح دندان ها کمک می کند. اگر پلاک تجمع پیدا کند، به مرور زمان مینای دندان را از بین می برد و سوراخ ها و حفراتی را در دندان ها ایجاد می کند.

در زمان پوسیدگی شدید دندان، سوراخ یا حفراتی در دندان ایجاد می شود. اگر این مشکل به موقع درمان نشود، پوسیدگی در نهایت همه دندان هایتان را از بین می برد. عدم درمان سوراخ های ایجاد شده در دندان، مشکلات جدی دیگری را نیز به همراه دارد. برای مثال، امکان ایجاد عفونت یا آبسه دندان (tooth abscess) وجود دارد. عفونت ممکن است وارد جریان خون شود که بسیار خطرناک است.

در برخی نواحی محوطه دهانی، احتمال تشکیل پلاک بیشتر است؛ برای مثال:

  • سطوح مخصوص جویدن در دندان های مولر (molar). امکان دارد مواد غذایی در شیار ها و فرورفتگی های دندان تجمع پیدا کنند.
  • بین دندان ها
  • پایین دندان ها، در نزدیکی خط لثه

به علاوه، خوردن مواد غذایی که به دندان های شما می چسبند، احتمال ایجاد سوراخ و کرم خوردگی در دندان ها را افزایش می دهند. برخی از این غذا ها عبارتند از:

  • میوه های خشک
  • بستنی
  • آبنبات
  • نوشابه
  • آب میوه
  • چیپس
  • غذا های شیرین مانند کیک، کوکی، بیسکوییت و پاستیل

سوراخ شدن و کرم خوردگی دندان ها در کودکان رایج تر است؛ اما احتمال ایجاد آن در بزرگسالان نیز وجود دارد. مخصوصا زمانی که به علت کهولت سن، لثه ها شروع به عقب رفتن می کنند و ریشه دندان ها تا حدی نمایان می شود. در این حالت، امکان تجمع پلاک بر روی ریشه وجود دارد.

 پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

5 علامت سوراخ شدن و کرم خوردگی دندان ها

نشانه های متعددی برای کرم خوردگی و سوراخ شدن دندان ها در اثر پوسیدگی وجود دارد. همچنین، بزرگ تر شدن حفره یا سوراخ ایجاد شده نیز، علائمی به همراه دارد.

 رایج ترین نشانه های کرم خوردگی و سوراخ شدن دندان ها عبارتند از:

1-      حساسیت نسبت به سرما و گرما

حساس شدن دندان ها به سرما و گرما، می تواند نشان دهنده پوسیدگی و سوراخ شدن دندان باشد. فرسایش مینای دندان، به تدریج عاج دندان را هم تحت تاثیر خود قرار می دهد. عاج (dentin) لایه سخت و سفت زیر مینا است. درون عاج، تعداد زیادی لوله های تو خالی میکروسکوپی وجود دارد.

اگر مینای کافی برای محافظت از عاج دندان وجود نداشته باشد، غذا های داغ، سرد، چسبناک یا اسیدی، سلول ها و عصب داخل دندان را تحریک می کنند.  در نتیجه، دندان حساس می شود.

2-      حساسیت نسبت به مواد غذایی شیرین

حساسیت نسبت به گرما و سرما در زمان پوسیدگی و سوراخ شدن دندان، رایج تر است. اما در مواردی ممکن است که دندان ها نسبت به غذا های شیرین حساس شوند. مانند حساسیت به دما، احساس ناراحتی ناشی از مواد غذایی شیرین به علت آسیب وارد شده به مینای دندان است.

3-      دندان درد

احساس درد در یک یا چند دندان، می تواند نشان دهنده کرم خوردگی و سوراخ شدن دندان ها باشد. در حقیقت، درد یکی از رایج ترین علائم وجود پوسیدگی و سوراخ در دندان ها است. در مواردی، این درد ناگهانی است. در برخی مواقع، درد در اثر خوردن ماده غذایی خاصی شروع می شود. با گاز زدن و جویدن نیز، شدت این درد افزایش پیدا می کند.

4-      ایجاد لکه بر روی دندان

لکه روی دندان ها معمولا در ابتدا به صورت نقاط سفید رنگ ظاهر می شوند. با پیشرفت پوسیدگی دندان، لکه روی دندان ها تیره تر می شود. لکه ای که در اثر پوسیدگی ایجاد می شود، می تواند قهوه ای، سیاه یا سفید باشد. لکه روی سطح دندان ظاهر می شود.

5-      وجود حفره یا سوراخ در دندان

اگر لکه های سفید روی دندان ها بد تر شوند، معمولا به این معنی است که حفره یا سوراخی در دندان ایجاد شده است. ممکن است بتوانید سوراخ را در آینه مشاهده کنید و یا با زبان خود آن را لمس کنید.

برخی سوراخ ها و حفرات، مخصوصا آن هایی که بین دندان ها پدید می آیند، قابل دیدن یا لمس کردن نیستند. در چنین مواردی، درد و حساسیت دندان ها نشان دهنده پوسیدگی است. در صورت مشاهده سوراخ یا حفره در دندان هایتان، باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید.

 پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه نمایید؟

اگر مشکوک به پوسیدگی دندان هایتان هستید، به دندانپزشک مراجعه کنید. در صورتی که دندان های شما نسبت به سرما، گرما و مواد غذایی شیرین حساس شده اند، به دندانپزشک مراجعه کنید؛ مخصوصا اگر این حالت بیش از 48 ساعت طول کشیده است.

دندان دردی که بهبود پیدا نمی کند و پیدایش لکه ها روی دندان ها نیز، از جمله دلایلی هستند که باید به دندانپزشک مراجعه کنید. بهتر است به طور منظم، هر شش ماه، نزد دندانپزشک بروید. بدین ترتیب، از ایجاد پوسیدگی های شدید و سوراخ شدن دندان ها جلوگیری می شود.

 پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

پوسیدگی و کرم خوردگی دندان

چگونه می توان از سوراخ شدن و کرم خوردگی دندان ها جلوگیری کرد؟

رعایت بهداشت دهان و دندان، اولین قدم در جلوگیری از پوسیدگی و سوراخ شدن دندان ها است. بهترین روش های جلوگیری از پوسیدگی و کرم خوردگی دندان ها، عبارتند از:

  • هر شش ماه یکبار، برای انجام چکاپ و جرم گیری به دندانپزشک مراجعه کنید.
  • حداقل دو بار در روز، با خمیردندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.
  • به صورت منظم از نخ دندان استفاده کنید.
  • در طول روز به میزان کافی آب بنوشید تا دندان ها تمیز بمانند و ترشح بزاق دهان تقویت شود. خشکی دهان، احتمال پوسیدگی دندان ها را افزایش می دهد.
  • از مواد غذایی شیرین و نوشابه های گاز دار کمتر استفاده کنید.
  • پس از مشورت با دندانپزشک خود، می توانید از محصولات پیشگیری کننده استفاده کنید؛ برای مثال، خمیردندان ها و دهانشویه های حاوی فلوراید.

کلام آخر

سوراخ ها و کرم خوردگی های دندان ها در ابتدا کوچک هستند. اگر درمان به موقع انجام نشود، سوراخ بزرگ تر می شود و مشکلات جدی دیگری هم به وجود می آید. اگر دندان هایتان نسبت به سرما، گرما و مواد شیرین حساس شده اند، روی دندان هایتان لکه هایی ایجاد شده و یا سوراخ هایی را در دندان ها می بینید، سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید. هر چه درمان را زود تر آغاز کنید، احتمال موفقیت بیشتر است.

درمان لکه های سفید روی دندان ها

عوامل متعددی می توانند باعث ایجاد لکه های سفید بر روی دندان ها شوند؛ مانند فلوئوروز دندانی (dental fluorosis)، هیپوپلازی مینای دندان (enamel hypoplasia)، رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان و خوردن بیش از حد غذا های اسیدی و شیرین.

با اینکه افراد زیادی روی دندان های خود لکه های سفید دارند، معمولا از نظر پزشکی جای نگرانی نیست و لکه ها مشکلی را به وجود نمی آورند.

در این مقاله، به برخی از دلایل ایجاد لکه های سفید روی دندان ها و همچنین، 11 نکته برای درمان و پیشگیری از ایجاد آن ها می پردازیم.

دلایل ایجاد لکه ها و نقاط سفید روی دندان ها

همانطور که گفته شد، عوامل متعددی می توانند در ایجاد این لکه ها دخیل باشند. یکی از آن ها، فلوئوروز دندانی (dental fluorosis) است. افرادی که در زمان کودکی مقدار زیادی فلوراید مصرف کرده باشند، ممکن است به این عارضه دچار شوند. فلوئوروز دندانی معمولا بی خطر است و آسیبی به فرد نمی زند. این مشکل، قبل از این که دندان ها از لثه بیرون بیایند، به وجود می آید.

یکی دیگر از دلایل ایجاد لکه های سفید، هیپوپلازی مینای دندان (enamel hypoplasia) است. این عارضه زمانی پیش می آید که مینای دندان های فرد به درستی شکل نگیرد. همانند فلوئوروز، هیپوپلازی نیز تنها در دوران کودکی اتفاق می افتد. هیپوپلازی مینا می تواند احتمال پوسیدگی دندان ها را افزایش دهد.

از دیگر عوامل ایجاد کنند لکه های سفید روی دندان ها می توان به عدم رعایت بهداشت دهان و دندان اشاره کرد؛ مخصوصا زمانی که فرد از بریس های ارتودنسی استفاده می کند و یا غذا های اسیدی و شیرین زیادی می خورد.

روش های درمانی

روش های درمانی متعددی برای از بین بردن لکه های سفید روی دندان ها وجود دارد. بسته به علت ایجاد لکه ها و وضعیت دندان های فرد، دندانپزشک روش مناسب را انتخاب می کند.

1.      میکروابریژن مینای دندان (enamel microabrasion)

در برخی افراد، برای از بین بردن نقاط و لکه های سفید روی دندان ها از این روش استفاده می شود. طی این پروسه، دندانپزشک مقدار بسیار کمی از مینای دندان ها را برمی دارد تا لکه های سفید روی دندان ها جلوه کمتری داشته باشند و کمتر دیده شوند. پس از این درمان تخصصی، بلیچینگ (teeth bleaching) انجام می شود تا رنگ دندان ها ظاهری یکدست تر پیدا کند.

درمان لکه سفید روی دندان

درمان لکه سفید روی دندان

2.      سفید کردن دندان ها یا بلیچینگ (bleaching)

سفید کردن یا بلیچینگ دندان ها باعث می شود لکه های سفید و دیگر نقاط روی دندان ها، کم رنگ تر به نظر برسند. انواع محصولات سفید کننده دندان ها مانند نوار ها یا خمیردندان های سفید کننده را می توان از داروخانه ها، بدون نسخه تهیه کرد. همچنین، می توان برای سفید کردن تخصصی دندان ها به دندانپزشک مراجعه کرد. دندانپزشک معمولا از محلول های سفید کننده قوی تری نسبت به آنچه در دسترس عموم است، استفاده می کند.

3.      ونیر دندان (dental veneer)

ونیر های دندان، پوشش های نازک و محافظی هستند که به سطح جلویی دندان ها چسبانده می شوند. ونیر ها می توانند لکه های سفید و دیگر عیب های دندان ها را بپوشانند. برای قرار دادن ونیر روی دندان ها، باید به دندانپزشک مراجعه کنید. از آن جایی که ونیر ها باید به صورت اختصاصی برای دندان های هر فرد ساخته شوند، باید هزینه زیادی بابت آن ها پرداخت.

4.      فلوراید تراپی موضعی

ممکن است دندانپزشک بر روی دندان های افرادی که دچار هیپوپلازی مینای دندان هستند، فلوراید قرار دهد. قراردادن فلوراید به صورت موضعی بر روی دندان ها، رشد و توسعه مینا را تقویت می کند. همچنین، از پوسیدگی دندان ها جلوگیری می کند.

درمان لکه سفید روی دندان

درمان لکه سفید روی دندان

5.      کامپوزیت رزین

در افرادی که هیپوپلازی مینای دندان دارند، دندانپزشک ممکن است روی دندان ها کامپوزیت رزین قرار دهد تا سوراخ ها و فرورفتگی های سطح دندان ها پر شود. کامپوزیت رزین با مینای دندان پیوند می خورد. این روش برای افرادی که روی دندان هایشان لکه های سفید زیاد و بزرگی دارند، مناسب نیست.

نکات مربوط به پیشگیری

رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند از ایجاد لکه های سفید بر روی دندان ها، پوسیدگی، بیماری لثه و دیگر مشکلات، جلوگیری کند. توصیه می شود که روزی دو بار با خمیردندان حاوی فلوراید دندان ها خود را مسواک بزنید و هر روز از نخ دندان استفاده کنید.

در اکثر افراد، لکه های سفید تا قبل از 10 سالگی روی دندان ها تشکیل می شوند. البته، ممکن است در برخی افراد متفاوت باشد. بنابراین، بسیار مهم است که افراد فرزندان خود را به رعایت بهداشت دهان تشویق کنند. در این صورت، دندان ها سالم تر و قوی تر می شوند و احتمال ایجاد لکه ها کاهش می یابد.

با رعایت نکات زیر می توانید تا حد زیادی از ایجاد لکه های سفید روی دندان هایتان پیشگیری کنید:

6.      از آب بدون فلوراید استفاده نمایید

برای کودکانی که از شیر خشک تغذیه می کنند، بهتر است از آب بدون فلوراید استفاده شود. بدین ترتیب، از تجمع فلوراید اضافی در دندان هایشان جلوگیری می شود.

درمان لکه سفید روی دندان

درمان لکه سفید روی دندان

7.      استفاده از خمیردندان به مقدار کافی

برای مسواک زدن دندان های کودکان زیر 3 سال، باید به اندازه یک دانه برنج از خمیردندان استفاده شود. در کودکان بالای سه سال، باید به اندازه یک نخود خمیر دندان روی مسواک قرار بگیرد. کودکان معمولا در انتهای مسواک زدن، به طور کامل خمیردندان را به بیرون نمی ریزند. در نتیجه، استفاده از میزان کمتری خمیردندان می تواند رویارویی آن ها با فلوراید را کاهش دهد. بهتر است در زمانی که کودکان مسواک می زنند، والدین آن ها را تحت نظر داشته باشند تا مطمئن شوند همه نکات رعایت شده است.

8.      سنجش آب چاه

اگر برای آب آشامیدنی از آب چاه استفاده می کنید، بهتر است هر سال آب را مورد سنجش قرار دهید؛ مخصوصا اگر فرزندان شما کم سن هستند. میزان فلوراید موجود در آب چاه، در مکان های مختلف بسیار متفاوت است.

9.      مکمل های حاوی فلوراید

در مکان هایی که آب آشامیدنی، به اندازه کافی فلوراید ندارد، توصیه می شود که کودکان 6 ماهه تا 16 ساله، از مکمل های حاوی فلوراید استفاده نمایند. در غیر این صورت، احتمال پوسیدگی دندان ها افزایش می یابد. توجه داشته باشید که تنها زمانی باید از مکمل استفاده کنید که پزشک یا دندانپزشک آن را تجویز کرده باشد.

درمان لکه سفید روی دندان

درمان لکه سفید روی دندان

10.  کاهش مصرف غذا ها و نوشیدنی های اسیدی و قندی

برخی غذا ها و نوشیدنی ها، احتمال آسیب مینا و پوسیدگی دندان ها را افزایش می دهند؛ مخصوصا مواد غذایی اسیدی و قندی. برخی از این مواد غذایی عبارتند از:

  • آبمیوه مرکبات و میوه ها مانند آب لیمو، آب گریپ فروت و پرتقال
  • آبنبات های سفت
  • نوشابه ها و دیگر نوشیدنی های قندی و اسیدی مانند نوشیدنی های ورزشی

مصرف این مواد غذایی به میزان کم، هیچ مشکلی ندارد اما خوردن زیاد آن ها مشکلات متعددی را برای دندان ها به وجود می آورد؛ از جمله ایجاد لکه های سفید روی دندان ها. نوشیدن آب پس از مصرف این مواد غذایی می تواند کمک کننده باشد و بدین طریق، احتمال آسیب به دندان ها کاهش می یابد. همچنین، استفاده از نی در هنگام نوشیدن نوشیدنی های اسیدی و قندی، می تواند آسیب به دندان ها را کاهش بدهد.

11.  مراجعه به دندانپزشک

اگر به هر دلیلی، نگران سلامتی دندان های خود یا کودک تان هستید، می توانید به دندانپزشک خود مراجعه نمایید. ظاهر لکه های سفید روی دندان ها ممکن است خوشایند نباشد، اما این نقاط معمولا صدمه ای به همراه ندارند. البته، افرادی که دچار هیپوپلازی مینای دندان هستند، با احتمال بیشتری پوسیدگی دندان و دیگر مشکلات دندانی را تجربه می کنند.

اگر روی دندان های شما لکه های سفید وجود دارد و احساس می کنید که این نقاط در حال بزرگ شدن و گسترش هستند و یا باعث دندان درد شده اند، باید به دندانپزشک مراجعه کنید.

دندانپزشک پس از بررسی سوابق شما، دندان هایتان را معاینه می کند و روش درمانی مناسب را به شما پیشنهاد می دهد.

کلام آخر

همانطور که گفته شد، لکه و نقاط سفید روی دندان ها معمولا نگران کننده نیستند و اگر فرد از ظاهر دندان هایش راضی نباشد، می تواند از پروسه های زیبایی کمک بگیرد. می توان از روش هایی مانند سفید کردن دندان ها و گذاشتن ونیر، برای همسان سازی رنگ دندان ها استفاده کرد.

اگر بر روی دندان های شما لکه و نقاط سفید وجود دارد، به دندانپزشک مراجعه کنید.

دیاستما (فاصله بین دندان ها) چیست؟

دیاستما (diastema)، فاصله یا شکاف میان دندان ها است. این مشکل هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده می شود و آسیبی به فرد وارد نمی کند. در کودکان، زمانی که دندان های دائمی در می آیند، این فاصله به طور خود به خود از بین می رود.

وقتی شکاف یا فاصله میان دندان ها از 0.5 میلی متر بیشتر باشد، به آن دیاستما می گوییم. دیاستما ممکن است بین هر یک از دندان ها به وجود بیاید. وجود فاصله میان دندان ها، معمولا مشکلی برای شما ایجاد نمی کند. البته، ممکن است از ظاهر آن ناراضی باشید و بخواهید فضای خالی میان دندان هایتان را کوچک تر کنید.

در این مقاله، به عوامل ایجاد دیاستما، روش های درمانی و پیشگیری می پردازیم.

عوامل ایجاد فاصله بین دندان ها

موارد زیر می توانند باعث ایجاد فاصله بین دندان ها شوند:

نسبت اندازه دندان ها به اندازه استخوان فک

اگر فرد دندان های کوچک و به نسبت، فک بزرگی داشته باشد، میان دندان هایش فاصله ایجاد می شود. به همین علت است که دیاستما می تواند در یک خانواده به صورت ارثی وجود داشته باشد.

نداشتن دندان یا کوچک بودن دندان ها

اگر برخی دندان های خود را از دست داده اید و یا دندان های کوچکی دارید، ممکن است به دیاستما دچار شوید. این اتفاق معمولا برای دندان های پیش بالایی می افتد. در واقع اگر دندان های پیش فک بالا از دست بروند و یا کوچک باشند، میان دو دندان پیش جلویی فاصله به وجود می آید.

بزرگ بودن بیش از حد فرنوم (frenum) لب

فرنوم لب (بند لب)، بافتی است که از لب بالا تا لثه بالای دندان های جلویی امتداد پیدا می کند. اگر این بافت بیش از حد بزرگ شود، امکان دارد بین دندان های جلویی فاصله ای ایجاد کند.

بیماری لثه

حرکت و جابه جایی دندان ها از نشانه های بیماری لثه پیشرفته است. در افرادی که به بیماری لثه مبتلا هستند، التهاب لثه ها باعث آسیب به استخوان فک می شود. در نهایت، امکان دارد دندان ها لق شوند و یا از هم فاصله بگیرند.

واکنش بلع نادرست

اگر واکنش بلع صحیح باشد، زبان به سقف دهان می چسبد. ممکن است فرد به اشتباه، در هنگام بلع زبان خود را به دندان های جلویی بچسباند. به مرور زمان، فشار وارد شده به دندان های جلویی باعث حرکت آن ها به سمت جلو و ایجاد فضای خالی میان دندان ها می شود.

عادات

مکیدن انگشت شست، مکیدن لب ها، فشردن زبان به دندان ها (تانگ تراست) و دیگر عادات مشابه می توانند باعث حرکت دندان های جلویی شوند. حرکت و جابه جایی دندان ها نیز ممکن است به ایجاد دیاستما ختم شود.

از دست دادن دندان های شیری

هنگام افتادن دندان های شیری، امکان دارد کودکان به صورت موقتی به دیاستما دچار شوند. زمانی که دندان های دائمی آن ها شروع به رشد کند، فواصل میان دندان ها بسته می شود. از آن جایی که این نوع دیاستما در بین کودکان بسیار رایج است، دندانپزشکان آن را پدیده ای طبیعی به حساب می آورند و برای آن درمانی را شروع نمی کنند.

تحقیقات انجام شده در سال 2012 نشان می دهد که دو سوم کودکان، هنگام افتادن دندان های شیری به دیاستما دچار می شوند. در این کودکان، دندان های پیش مرکزی در می آیند اما دو دندان پیش دیگر افتاده اند و فضای خالی به وجود آورده اند.

دیاستما یا فاصله بین دندان ها

دیاستما یا فاصله بین دندان ها

علائم و نشانه ها

تنها نشانه و علامت دیاستما، وجود فاصله میان دندان ها است. اگر دندان ها به علت بیماری لثه لق شده باشند، ممکن است فرد احساس درد و ناراحتی داشته باشد؛ مخصوصا در هنگام غذا خوردن. از دیگر نشانه های بیماری لثه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • قرمز شدن لثه ها
  • حساس و ملتهب شدن لثه ها
  • خون ریزی لثه ها
  • عقب رفتن و تحلیل لثه ها
  • بوی بد دهان
  • لق شدن دندان ها

تشخیص

تشخیص دیاستما بسیار راحت است. در واقع، دندانپزشک باید فضای خالی میان دندان ها را شناسایی کند. به طور معمول، خود فرد در هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن متوجه فاصله میان دندان هایش می شود.

درمان

امکان دارد درمان دیاستما ضروری نباشد؛ مخصوصا اگر فاصله ایجاد شده به دلیل تفاوت اندازه دندان ها و استخوان فک یا افتادن دندان های شیری باشد. ممکن است فرد به علت نارضایتی از ظاهر دندان های خود، بخواهد که دیاستما را درمان کند. روش های متعددی برای درمان دیاستما وجود دارد:

بریس های ارتودنسی

استفاده از بریس های ارتودنسی، روشی معمول برای درمان دیاستما است. بریس های ارتودنسی به دندان ها فشار وارد می کنند و بدیت ترتیب، فاصله میان دندان ها را کاهش می دهند. حتی اگر تنها میان دو دندان فاصله وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به استفاده از بریس دندانی کامل باشد؛ چرا که حرکت هر یک از دندان ها می تواند کل دهان را تحت تاثیر قرار دهد.

ونیر (veneer) یا باندینگ (bonding)

از روش های دیگر برای درمان دیاستما می توان ونیر یا باندینگ دندان را نام برد. این دو روش مخصوصا زمانی کاربرد دارند که دیاستما در اثر کوچک بودن دندان ها ایجاد شده باشد.

در باندینگ دندان، روی سطح دندان رزین قرار می گیرد. سپس، به کمک یک منبع نور رزین سخت و سفت می شود. در پروسه گذاشتن ونیر روی دندان ها، قطعاتی از پورسلین روی سطح دندان ها چسبانده می شود.

ایمپلنت دندان (dental bridge) یا بریج (bridge)

اگر فاصله ایجاد شده میان دندان ها به دلیل افتادن یک یا چند دندان باشد، باید پروسه درمانی گسترده تری انجام شود؛ مانند ایمپلنت دندان یا بریج دندانی. برای جایگذاری ایمپلنت دندانی، پیچ های فلزی در استخوان فک قرار داده می شوند و دندان مصنوعی روی این پیچ ها قرار می گیرد.

بریج، دندان مصنوعی است که به یک یا هر دو دندان مجاور خود متصل می شود و فاصله خالی را پر می کند.

جراحی

اگر دیاستما به علت بزرگ بودن فرنوم ایجاد شده باشد، ممکن است دندانپزشک فرنکتومی (frenectomy) را پیشنهاد دهد. در فرنکتومی، بافت اضافه فرنوم برداشته می شود.

در نوجوانان و بزرگسالان، برای بسته شدن فاصله میان دندان ها باید از بریس های دندانی استفاده شود. در کودکان کم سن تر، فضای خالی ممکن است به صورت خود به خودی از بین برود.

درمان بیماری لثه

بیماری لثه باید به موقع درمان شود تا عفونت از بین برود و از مشکلاتی مانند افتادن دندان پیشگیری شود. ممکن است برای درمان، نیاز به انجام جرم گیری باشد تا تارتار تشکیل شده روی دندان ها و لثه ها پاک شود. به علاوه، جرمگیری باکتری های ایجاد کنند عفونت را از بین می برد. آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی نیز می توانند کمک کننده باشند.

در موارد حاد، برای پاک کردن تارتار جمع شده در زیر لثه ها، جراحی انجام می شود. هر گاه لثه ها سلامت خود را بازیافتند، دندانپزشک می تواند با استفاده از یکی از روش های گفته شده، فاصله خالی میان دندان ها را از بین ببرد.

دیاستما یا فاصله بین دندان ها

دیاستما یا فاصله بین دندان ها

پیشگیری

پیشگیری از همه انواع دیاستما امکان پذیر نیست. اما، اگر برخی عادات یا بیماری لثه باعث فاصله میان دندان ها شده اند، می توان با رعایت بهداشت دهان و دندان از بسیاری از مشکلات جلوگیری کرد. بنابراین، توصیه می شود که موارد زیر را انجام دهید:

  • 2 بار در روز مسواک بزنید.
  • هر روز از نخ دندان استفاده کنید.
  • به طور منظم، برای جرم گیری و چکاپ به دندانپزشک مراجعه کنید.
  • از مکیدن انگشت شست بپرهیزید
  • اگر واکنش بلع شما نادرست است، آن را تصحیح کنید.

کلام آخر

همانطور که گفته شد، عوامل متعددی می توانند باعث ایجاد فاصله میان دندان ها شوند. روش های درمانی مختلفی نیز وجود دارند تا از شدت دیاستما بکاهند و یا به طور کامل آن را درمان کنند.

پس از اتمام دوره درمان، فاصله بسته شده به همان صورت باقی می ماند؛ مگر اینکه فرد برخی عادات خود مانند مکیدن انگشتان را از سر بگیرد و یا از دستورات دندانپزشک پیروی نکند.

مزیودنس (mesiodens) چیست و چرا ایجاد می شود؟

مزیودنس (دندان اضافی) چیست؟

هر فرد در طول زندگی خود دو دسته دندان دارد؛ یک گروه، دندان های شیری و دسته دیگر دندان های دائمی هستند. تعداد دندان های شیری معمولا 20 عدد و دندان های دائمی، 32 عدد است. البته، در مواردی دندان اضافه ای نیز وجود دارد. رایج ترین نوع دندان اضافه، مزیودنس (mesiodens) است.

مزیودنس در جلوی فک بالا، در پشت و یا بین دو دندان پیشین ظاهر می شود. معمولا شکل مخروطی دارد و بیشتر در زمان داشتن دندان های شیری، دیده می شود. وجود مزیودنس، اتفاق نادری است. فراوانی آن در جمعیت به عوامل گوناگونی بستگی دارد. تخمین زده شده که حدود 0.15 تا 1.9 درصد از جمعیت به این وضعیت دچار می شوند. مزیودنس در مردان بیشتر از زنان دیده می شود.

در صورت وجود مزیودنس، باید به موقع برای درمان اقدام کرد. اگر به موقع درمانی صورت نگیرد، مزیودنس می تواند مشکلات دندانی متعددی به وجود آورد.

علت ایجاد مزیودنس چیست؟

علت دقیق ایجاد مزیودنس هنوز مشخص نیست. عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، تغییرات در هنگام رشد دندان ها می توانند از دلایل احتمالی باشند. به علاوه، رشد دندان اضافه ممکن است با مشکلات دیگری مرتبط باشد؛ از جمله:

  • شکاف کام (cleft palate) و شکاف لب
  • سندروم گاردنر (Gardner’s syndrome)، اختلال ژنتیکی نادری است که باعث ایجاد غده و انباشتگی هایی در بخش های مختلف بدن می شود
  • اختلال ژنتیکی که باعث رشد غیرعادی استخوان های صورت و دندان ها می شود
  • اختلال ژنتیکی که باعث رشد غیرعادی دهان، دندان ها، انگشتان دست و پا می شود

همچنین، امکان دارد بیش از یک مزیودنس در دهان ظاهر شود. البته، این اختلال به ندرت دیده شده است.

دندان اضافی

دندان اضافی

دندان اضافی چه خطراتی برای سلامتی دارد؟

داشتن مزیودنس، مشکلات دندانی متعددی را ایجاد می کند. در این قسمت به برخی از این پیچیدگی ها می پردازیم:

تداخل با دیگر دندان ها

یکی از اصلی ترین مشکلاتی که مزیودنس یا دندان اضافی ایجاد می کند، تداخل با سایر دندان ها است. این تداخل در حالات مختلفی اتفاق می افتد:

  • تاخیر در درآمدن دندان های اطراف
  • در آمدن دندان های اطراف در مکان های نادرست
  • شلوغی و تراکم بالای دندان ها در اطراف مزیودنس
  • غیر هم ترازی دندان ها (مال اکلوژن) یا مشکلات بایت (bite)
  • وجود فاصله یا شکاف میان دندان ها، مخصوصا دندان های جلویی
  • خم شدن غیر عادی تاج یا ریشه دندان ها
  • بازجذب ریشه دندان های اطراف؛ در این حالت، ساختمان ریشه دندان از بین می رود

تداخل مزیودنس با سایر دندان ها ممکن است باعث شود فرد، به درمان ارتودنسی نیاز پیدا کند. به همین دلیل، شناسایی و درمان دندان اضافی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

تشکیل کیست (cyst)

کیست (cyst)، کیسه پر از مایعی است که در نواحی مختلف بدن ایجاد می شود. اگر دندان اضافی به صورت نهفته باشد و از لثه بیرون نیاید، ممکن است باعث ایجاد کیستی به نام کیست دنتی ژروس (dentigerous cyst) شود.

به طور کلی، کیست های دنتی ژروس کوچک نشانه یا علامتی ندارند. با این حال، اگر کیست شروع به بزرگ شدن کند، ممکن است مشکلاتی مانند ورم یا جا به جایی دندان های اطراف را به وجود آورد.

درآمدن دندان در حفره بینی

در برخی موارد، دندان اضافه به جای حفره دهان، در حفره بینی ظاهر می شود؛ البته این اتفاق بسیار نادر است. زمانی که دندان در حفره بینی ظاهر می شود، چندین مشکل به وجود می آورد؛ از جمله درد، ورم و انسداد بینی.

دندان اضافی

دندان اضافی

دندان اضافه چگونه و در چه زمان تشخیص داده می شود؟

مزیودنس ها معمولا در کودکان دیده می شوند. دندان اضافی در معاینات دندانپزشکی و عکس های رادیوگرافی تشخیص داده می شوند. دندان های اضافی بیشتر با دندان های دائمی مرتبط هستند. در نتیجه، دندان اضافی معمولا در زمان درآمدن دندان های دائمی مشاهده می شود.

دندانپزشک، حین معاینه دندان ها می تواند مزیودنس را شناسایی کند. حتی ممکن است خود فرد متوجه وجود دندان اضافه در دهانش شود. در این صورت، باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کند.

با این حال، حدود 79 تا 91 درصد مزیودنس ها در حالت نهفته باقی می مانند. از جمله علائم وجود دندان نهفته اضافی، می توان به تراکم بالای دندان ها، غیر هم ترازی دندان ها و تاخیر در درآمدن دندان های اطراف اشاره کرد.

اگر مزیودنس نهفته باشد، می توان به کمک عکس رادیوگرافی آن را شناسایی کرد. برای تشخیص، دندانپزشک باید عکس هایی را که از زوایای مختلف گرفته شده اند، بررسی کند.

کشیدن دندان اضافی و دیگر روش های درمانی

کشیدن دندان، رایج ترین روش مدیریت دندان اضافی است. اما در برخی موارد، مانند مواقعی که مزیودنس یک دندان شیری است و پیچیدگی ایجاد نشده، دندانپزشک ممکن است آن را نکشد و فقط تحت نظر بگیرد. کشیدن دندان اضافی باید با دقت زیادی انجام شود. دو نوع روش کشیدن وجود دارد:

  • ساده. در روش ساده، دندان بدون ایجاد برش در لثه ها، کشیده می شود. دندانپزشک از ابزار مخصوصی برای گرفتن و شل کردن دندان استفاده می کند. این پروسه باید در کلینیک یا مطب دندانپزشکی انجام شود.
  • جراحی. در موارد پیچیده تر، مانند زمانی که دندان نهفته است، باید از روش جراحی کمک گرفت. در این پروسه، برشی در لثه ها ایجاد می شود که در نهایت با بخیه بسته می شود. از آنجایی که بیشتر مزیودنس ها نهفته هستند، باید از این روش برای کشیدن آن ها استفاده کرد.

به طور کلی، کمی پس از شناسایی و تشخیص دندان اضافی، برای کشیدن آن اقدامات لازم صورت می گیرد. بدین ترتیب، مزیودنس مشکلات بیشتری در دهان ایجاد نمی کند. البته، کشیدن زودهنگام مزیودنس هم می تواند مشکل آفرین باشد. با کشیدن دندان اضافی، بخشی از لثه که قرار است دندان های دائمی از آن بیرون بیایند، صدمه می بیند. در این حالت، ممکن است دندان ها با تاخیر از لثه بیرون بزنند.

به همین خاطر، دندانپزشک پس از کشیدن مزیودنس باید وضعیت دهان و دندان ها را تحت نظر بگیرد تا بتواند وضعیت رشد و درآمدن دندان های دائمی را بررسی کند. در اکثر موارد، پس از کشیدن دندان اضافی، فرد باید درمان ارتودنسی آغاز کند. درمان ارتودنسی برای تصحیح هم ترازی، موقعیت و فاصله دندان ها از یکدیگر انجام می شود.

هزینه های مربوط به کشیدن دندان اضافه

هر چه نهفتگی دندان بیشتر باشد، هزینه کشیدن آن نیز افزایش می یابد. به طور کلی، عوامل مختلفی در هزینه درمان نقش دارند؛ برای مثال، میزان تجربه دندانپزشک، محل زندگی شما و موقعیت مزیودنس در دهان.

دندان اضافی

دندان اضافی

مزیودنس در بزرگسالان

در اکثر موارد، دندان اضافی در دوران کودکی شناسایی و درمان می شود. اما امکان دارد مزیودنس تا دوران بزرگسالی در دهان باقی بماند و تشخیص داده نشود. برخی علائمی که نشان دهنده وجود مزیودنس هستند، عبارتند از:

  • رشد دندان های جلو در زاویه یا موقعیت نادرست
  • وجود فاصله میان دندان های جلویی
  • غیر هم ترازی دندان های پیشین
  • متراکم شدن دندان ها
  • در نیامدن دندان های جلویی

اگر شک دارید که در دهان شما دندان اضافی وجود دارد، به دندانپزشک مراجعه نمایید. دندانپزشک با معاینه دندان ها و بررسی عکس های رادیوگرافی می تواند به وجود مزیودنس پی ببرد. از آنجایی که مزیودنس ها معمولا در سنین پایین شناسایی و درمان می شوند، ممکن است پس از کشیدن دندان اضافی، به درمان ارتودنسی یا دیگر درمان های دندانپزشکی نیاز پیدا کنید.

کلام آخر                                            

مزیودنس، دندان اضافی است که در پشت و یا بین دندان های جلویی ظاهر می شود. مزیودنس معمولا در کودکی شناسایی می شود. اگر برای درمان آن اقدام به موقعی صورت نگیرد، امکان دارد مشکلات دندانی دیگری ایجاد شود؛ برای مثال، متراکم شدن دندان ها، غیر هم تراز شدن دندان ها و تاخیر در درآمدن دندان های دائمی.

معمولا پس از شناسایی مزیودنس، برای کشیدن آن اقدام می شود. ممکن است پس از کشیدن دندان، نیاز به انجام درمان های ارتودنسی یا دیگر درمان های دندانپزشکی باشد.

اگر شک دارید که در دهان شما مزیودنس وجود دارد، به دندانپزشک مراجعه کنید. با درمان به موقع، می توانید از بروز مشکلات دندانی جلوگیری نمایید.